แนวข้อสอบ วิ แพ่ง 1 มสธ นายเอกยื่นคำร้องขอเป็นคดีไม่มีข้อพิพาท ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าที่ดินพิพาทมีโฉนดเป็นกรรมสิทธิ์ของตนโดยการครอบครอง..| เล้ง นิติ มสธ

แนวข้อสอบ(อัตนัย) วิ แพ่ง 1: วิธีพิจารณาความแพ่ง 1

สวัสดีครับ ผมชื่อ เล้ง ครับ ปัจจุบันกำลังเรียนคณะนิติศาสตร์ มสธ อยู่ครับ

วันนี้เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน แบ่งปันเรื่องราวการเรียนซึ่งกันและกันสำหรับนักศึกษาหรือว่าคนทั่วไปที่สนใจเกี่ยวกับประเด็นกฏหมาย

Tab ติดตามวิชากฏหมาย: ATtorney's journey: หนทางนักกฏหมาย
Tab ดู: แหล่งวิทยาการ นิติศาสตร์ มสธ

เดี๋ยวเราจะไปดูแนวข้อสอบเก่าและแนวการตอบมาเขียนไว้กันดังต่อไปนี้ครับ

วิชา วิ แพ่ง 1 มีคำถามแบบอัตนัย 3 ข้อและ ปรันัยอีก 60 ข้อครับ

อัตนัย ข้อละ 20 คะแนน เท่ากับว่า 3 x 20 รวมเป็น 60 คะแนน
ปรนัย ข้อละ 1 คะแนน เท่ากับ 60 x 1 รวมเป็น 60 คะแนน

คะแนนรวมทั้งสิ้นของวิชานี้คือ 120 คะแนน

โจทย์วันนี้เกี่ยวกับเรื่อง ข้อยกเว้นที่ศาลพิพากษาหรือทำคำสั่งเกินกว่าคำฟ้องหรือคำร้องขอได้ ซึ่งจะอยู่ในหน่วยที่ 7 เรื่องที่ 7.2.2 หน้า 7-56 ถึง 7-81 หนังสือของ มสธ วิชา กฏหมายวิธีสบัญญัติ 1

บทมาตราที่ต้องอ้างยกขึ้นประกอบตอบโจทย์ข้อที่กล่าวถึงนี้คือ มาตรา...

มาตรา 142 (1)

ตัวอย่างโจทย์

นายเอกยื่นคำร้องขอเป็นคดีไม่มีข้อพิพาท ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าที่ดินพิพาทมีโฉนดเป็นกรรมสิทธิ์ของนายเอกโดยการครอบครอง นายโทยื่นคำคัดค้านว่า นายโทครอบครองที่ดินพิพาทมาก่อนนายเอก ที่ดินพิพาทเป็นของนายโทโดยการครอบครอง ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นสั่งดำเนินคดีอย่างมีข้อพิพาทแย่งกรรมสิทธิ์ที่ดิน และได้เรียกค่าธรรมเนียมจากนายเอกครบถ้วนแล้ว และฟ้องข้อเท็จจริงว่านายเอกได้กรรมสิทธิ์ที่ดินพิพาทโดยการครอบครอง พิพากษาให้นายเอกชนะคดี และขับไล่นายโท

ให้วินิจฉัยว่า คำวินิฉัยและคำพิพากษาของศาลชั้นต้นชอบหรือไม่

แนวการตอบ

กรณีตามปัญหา ประมวลกฏหมายพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 (1) วางหลักไว้ว่า

คำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลที่ชี้ขาดคดีต้องตัดสินตามข้อหาในคำฟ้องทุกข้อ แต่ห้ามมิให้พิพากษาหรือทำคำสั่งให้สิ่งใด ๆ เกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้อง เว้นแต่

(1) ในคดีฟ้องเรียกอสังหาริมทรัพย์ ให้พึงเข้าใจว่าเป็นประเภทเดียวกับฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย ถ้าศาลพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี เมื่อศาลเห็นสมควรศาลจะมีคำสั่งให้ขับไล่จำเลยก็ได้ คำสั่งเช่นว่านี้ให้ใช้บังคับตลอดถึงวงศ์ญาติทั้งหลายและบริวารของจำเลยที่อยู่บนอสังหาริมทรัพย์นั้น ซึ่งไม่สามารถแสดงอำนาจพิเศษให้ศาลเห็นได้

จากข้อเท็จจริงตามปัญหา นายเอกยื่นขอเป็นคดีไม่มีข้อพิพาท ขอให้ศาลมีคำสั่งแสดงว่าที่ดินพิพาทมีโฉนดเป็นกรรมสิทธิ์ของนายเอกโดยการครอบครอง เมื่อนายโทยื่นคำคัดค้านเถียงกรรมสิทธิ์ ศาลชั้นต้นสั่งดำเนินคดีอย่างมีข้อพิพาท และได้เรียกค่าธรรมเนียมจากนายเอกครบถ้วนแล้ว

ดังนี้ถือได้ว่านายเอกได้ฟ้องเรียกที่ดินพิพาทจากนายโท เมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาให้นายเอกชนะคดี ศาลจึงมีคำสั่งขับไล่นายโทได้ ตามประมวลกฏหมายพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 (1) หาเป็นการเกินคำขอไม่ คำพิพากษาของศาลชั้นต้นชอบแล้ว